1- استادیار گروه مرمت و احیا بناهای تاریخی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه بینالمللی امام خمینی(ره)، قزوین، ایران ، a.moazezi@yahoo.com
2- کارشناس مرمت بناهای تاریخی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه بینالمللی امام خمینی(ره)، قزوین، ایران
چکیده: (4818 مشاهده)
جهانیشدن میراثفرهنگی و درنوردیدن مرزهای ملی، در هر کشوری از اهمیت بالایی برخوردار است؛ چراکه ضمن تمایزجویی فرهنگی در جهان، فرصتهایی برای توسعه نیز پیشروی آنها قرار میدهد. تجربه لیورپول اما زاویه دیگری از خوانش دولت-ملتها در نسبتشان با میراثجهانی را روایت میکند. تجربه ای که با اولویت قائل شدن برای امر توسعه میراث جهانی شهر را در محاق قرار می دهد. واکاوی و شناسایی نکات و مسائلی که در برساخت این تجربه نقش داشته، معطوف به این پرسش که «چرا در لیورپول منافع توسعه به حفاظت از میراثجهانی شهر ارجح دانسته میشود؟»، هدفی است که از طریق مطالعهای اسنادی- تاریخی و متکی بر تحلیل محتوا، در این مقاله دنبال شدهاست. نتیجه مطالعه نشان میدهد که بروز این تعارض و گذر از میراثجهانی به نفع اهداف توسعه، نخست متاثر از گفتمان نظری حاکم در سطح ملی و محلی است؛ گفتمانی با بنمایههای توسعه که در رویکرد مدیریتی و نظارتی و ویژگی محتوایی اسناد هدایت و نظام برنامهریزی نیز رخنه کردهاست؛ و در وهله بعد، تحت تاثیر ضعف رویهای و محتوایی نهاد حفاظت در سطح بینالمللی است. بر این اساس، تعدیل و تغییر گفتمانی از گفتمان صرف توسعه به گفتمان حفاظتوتوسعه توامان در سطح ملی و محلی، و اتخاذ رویکرد و نگرش مثبت و متعهدانه در ارتباط با میراثجهانی و اصول یونسکو از سوی دول عضو، در کنار ارتقاء جایگاه نهادی یونسکو و ویژگیهای کاربردی اسناد تولیدی آن، راهکارهایی است که به حمایت جامعتری از میراثفرهنگی و طبیعی بشر و جلوگیری از بروز چنین تجاربی منتج خواهد شد.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
حفاظت و مرمت دریافت: 1401/5/4 | پذیرش: 1401/9/15 | انتشار: 1401/12/20