میراث فرهنگی به‌ منزله ردپای انسان در بستر تاریخ، دارای ارزش‌های متعددی است که این موضوع متناسب با مقتضیات جوامع و فرهنگ‌های مختلف قابل ‌بررسی و باز تعریف است. یکی از روش‌هایی که امکان ریشه‌یابی این مسئله را امکان‌پذیر می‌کند، بررسی نوع نگاه به موضوع میراث فرهنگی در بستر زمان است که در این میان مطالعه اسناد مرتبط با موضوع در کشور و مرور فرایند توجه به میراث فرهنگی، به‌خصوص گونه‌های ارزش میراث در ارتباط با رویکردهای حفاظتی مورد نظر این پژوهش است. در همین راستا با بهره‌گیری از چهار منابع مطالعاتی در کنار هم (برنامه‌های عمرانی و توسعه، قوانین و آیین‌ نامه‌ها، اساسنامه سازمان‌ها و نهادهای مداخله‌گر و مصاحبه با صاحب‌نظران حوزه نظریه و اجرا) به بررسی فرایند حفاظت از منابع میراث پرداخت ‌شده است. مطالعه همزمان هر چهار ابزار و منبع مطالعاتی در کنار هم و توجه به گونه‌های ارزش و رویکردهای حفاظتی متصورشده در هر سند و هم‌پوشانی تقویم زمانی این ابزارها و منابع مطالعاتی، از نوآوری‌های این پژوهش است. روش تحقیق با توجه به سؤالات پژوهش، کاربردی- عملی است. نحوه گردآوری اطلاعات نیز کتابخانه‌ای، اسنادی و مصاحبه است. مطالعات صورت‌گرفته بر روی اسناد مذکور نشان می‌دهد که در بیشتر اسناد مطالعاتی می‌توان شاهد فقدان توجه به مفهوم ارزش، خاصه ارزش‌های میراث فرهنگی و به‌تبع آن رویکردهای حفاظتی بر پایه ارزش بود. این موضوع منجر به بروز مشکلات بسیاری شده است که لازمه مرتفع‌ شدن معضلات، پیشگیری از وقوع دوباره آن، نیاز به مطالعه ارزش‌محور و ارائه قوانین ارزش مبنا در این حوزه را به منصه ظهور می‌رساند.