سلسله ساسانی از ادوار شاخص تاریخی ایران و از حکومت‌های مقتدر جهان متمدن کهن بوده است. ساسانیان در طی بیش از ۴ قرن، علی‌رغم فراز و نشیب‌های فراوان تلاش کردند، ضمن میراث‌داری از دستاوردهای حکومت‌های قبلی، بستری مناسب را برای پیشرفت و تکامل علم، ادب و هنر ایران‌ زمین فراهم آورند. در این بسترسازی فرهنگی و اجتماعی، موسیقی به‌ عنوان زبان پیشرفته و پیوند دهندۀ اجتماعی، نقشی مهم را ایفا می‌کرد. سؤال اصلی و شکل‌دهندۀ این پژوهش، بررسی اهمیت موسیقی در ساختار اجتماعی ایران باستان و خصوصا دوران ساسانی، و شباهت‌های کارکردی آن با جوامع معاصر است. خصوصا که ضرورت نگاه بین‌ رشته‌ای به این موضوع دو چندان شده است؛ زیرا می‌توان کاربرد مهم این بستر و سیر تحول‌شناسی را، در بازشناسی مقولات هنری ادوار تاریخی و کشف الگوهای کارکرد فرهنگی آنان در مواجه با اوضاع اجتماعی آن دوران دانست. بر این‌ اساس در پژوهش کیفی حاضر، به بررسی شواهد و عللِ گستردگی و عمومیت موسیقی دوره ساسانیان، پرداخته شده است؛ یعنی از طریق بررسی شواهد باستانی، و تحلیل جامعه‌ شناسانه، از برداشت‌های منعکس در منابع، به شناخت کارکردهای اجتماعی موسیقی آن دوران پرداخته شده است. روش گردآوری اطلاعات در این مقاله به شیوه کتابخانه‌ای است و تلاش شده تا اهمیت موسیقی در دوران ساسانی به‌ ویژه در سطوح مختلف جامعه بررسی شود. چنین نگاهی تاریخی و اجتماعی به مقولات هنری، سبب باز تعریف ارزش‌های موجود پیرامون فلسفه هنر و مبانی نظری آن به سمت اجتماع‌محور شدن هنر در برنامه‌ریزی فرهنگی حال حاضر خواهد شد. خصوصاً که امروزه، جایگاه موسیقی، در تثبیت‌شده‌ترین حالت اجتماعی خود است و اکنون فرصت بررسی روش‌های کیفیت‌ آفرینی مبتنی بر ارزش‌های انسانی و کاربردهای تعالی آفرین، با استفاده از تجربیات تاریخی این سرزمین فراهم می‌باشد.